Kurumsal Araştırma – Tez Hazırlatma – Tez Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Tez Örnekleri – Ücretli Tez Yazdırma – Tez Yaptırma Ücreti

Kurumsal Araştırma

Yine de Avrupa’da üçüncü bir varyant var. Kurumsal araştırmanın veya kurumlar tarafından kendi özel durumlarıyla ilgili istihbarat toplamanın zorunlu olarak mevcut olduğunu veya olduğu gibi aynı gelişimsel yolları izlediğini her zaman varsayamayacağımız gerçeği için, bunu da hesaba katmaya değer. 

Hem İngiltere’de hem de İsveç’te, hükümet soruşturma komitelerinin kurulması, hem sistemlerde hem de kurumsal düzeyde yüksek öğretim araştırmaları için ‘pompayı hazırladı’. İlki, gördüğümüz gibi, bunu belirli bir program oluşturarak ve üniversitede mevcut olan becerileri kullanarak yaptı.

İkincisi, bireysel üniversiteleri ve içindeki bireyleri dikkatlerini bu yeni fırsata çevirmeye teşvik eden bir fırsat penceresi açtı. Hiçbir şekilde tüm hükümetler büyüme dürtüsünü aynı şekilde görmedi.

Tutarlı bir girişim olarak yüksek öğrenime yönelik araştırmaları teşvik etme yolunda da çok ileri gitmediler. En iyi ya da kişinin kendi görüşüne bağlı olarak en kötü örneklerinin olduğu bu tür sistemlerde, ilginç bir şekilde, tam da öğrenci akışının en dizginsiz olduğu Fransa, İtalya ve İspanya’dır. Bununla birlikte, İspanyol yüksek öğretiminin 1976’ya kadar diktatörlüğün buz gibi pençesinde kaldığını belirtmek adil olur.

Bu, bu üç sistemde yüksek öğretime yönelik araştırmaların tamamen ve içler acısı bir şekilde yok olduğu anlamına gelmez. Ama daha çok izole bireylerin işi olarak kaldı.

Kısacası, hem sistem analizinin hem de kurumsal araştırmanın işlevsel eşdeğeri, uzun süredir ikamet ettiği yerden, yani yüksek öğretimden sorumlu ilgili Bakanlık veya böyle birinin yokluğunda Milli Eğitim Bakanlığı içindeki uygun bölüm içinde ortaya çıkmadı.

İngiltere ve İsveç’in tam tersine, yüksek öğretimi kendi kendine çalışmaya dahil etmek veya bu teknik kapasiteyi bakanlık yetki koridorlarının çok ötesine genişletmek için çok az girişim vardı. Ve buradan, kurumsal öz-incelemenin ortaya çıkmasına nihayetinde katkıda bulunan güçlerin kendilerini daha sonra göstermediği sonucu çıkar.

Çok farklı bir düzenin mülahazaları tarafından yönlendirildiler. Kurumsal araştırmanın ilk parıltıları, 60’ların sonlarında ve 70’lerin başlarında İngiltere ve İsveç’te görüldüyse, Fransa, İspanya ve İtalya örneğinde, kurumsal araştırmanın temellerini son on yılın ürünü olarak görmek muhtemelen doğrudur. 

Başka bir deyişle, kurumsal araştırmaların kendine özgü dünyasında gerçekten de bir “Avrupa a deux vitesses” vardı. Bu üç ülke için kitleselleşme, türbülanslı ve gürültülüydü. Böylesine gıpta edilecek bir durum, yine de, uzun süredir bu üç sistemin özelliği olan merkezi yönetimin idari çerçevesi ve sıkı kontrolü içinde elde edildi.

Kitleselleştirme, İngiltere ve İsveç örneğinde kurumsal araştırmaya giden yolda ilk adımları teşvik ederken, Fransa, İspanya ve İtalya örneğinde teşvik farklı bir çevreden geldi.

FARKLI BAKIŞ VE YORUMLAR

Elbette, bu üç sistemdeki kurumsal araştırmanın yükselişini analiz etmenin pek çok yolu vardır. Bir yandan, genellikle üniversite yönetiminin ‘profesyonelleşmesi’ ile tanımlanan sürecin bir parçası olarak sunulur, yani, daha önce merkezi Bakanlığın kapsamı altında olan sorumlulukların üstlenilmesi ve buna karşılık gelen uzmanlık alanlarındaki büyümedir.

Aynı sürece katkıda bulunan diğer bir faktör, İspanya’da yüksek öğretimin demokratikleşmesi ve hem mali hem de idari sorumluluğun büyük ölçüde Özerk Topluluklara devredilmesi ile yakından özdeşleştirilen bir gelişmenin bölgesel topluluğa artan önemidir. 1980’lerin ortalarında başlayan ve 1990’ların başından itibaren hızlanan bir stratejisidir.

Benzer hamleler Fransa’da ve özellikle bir yandan bir mali ihale sistemi olan ‘sözleşme’ ilkesini getiren ve yüksek öğretim politikasında Bölgesel Konseylerin yetkilerini güçlendiren 1989 Loi d’Orientation’ın kabul edilmesiyle belirgindir. 

İtalya’da da, 1997 ve 1998’de gerçekleştirilen yüksek öğretim biçimi benzer bir yönde ilerliyor. Üniversite Bölge Komiteleri kurarak üniversite-bölge bağlarını güçlendirdi.

Bu girişim, kimileri tarafından, yukarıdan aşağıya, yasal olarak tanımlanmış ve belirlenmiş tarihi yüksek öğretim sistemine dayalı bir işleyiş tarzını, aşağıdan yukarıya inisiyatiflerle yürütülen, kurumsal düzeyde oluşturulmuş, hızlı, duyarlı bir sistemle değiştirmek için tasarlanmış bir stratejinin ilk adımı olarak sunulur. 

Kuramsal çerçeve nedir
Araştırma Türleri Nelerdir
Kuramsal çerçeve örneği
Kavramsal kuramsal çerçeve nedir
Makalede kavramsal çerçeve nedir
Araştırma Modelleri nelerdir
Tezde KURAMSAL çerçeve nedir
Teorik çerçeve nedir

Kuşkusuz, bu tür reformlar, merkezileşmenin tarihi bağlarını koparmak ve sistem değişikliğini sağlayan başlıca araçlar olan ‘yasal homojenlik’ ilkesini azaltmak olarak görülebilir. Ve bu üç sistemin idari tarihi içinde, böyle bir hareketin gerçekten de çok büyük bir tür için bir dönüm noktası olduğu açıktır.

Ancak bu gelişmelere kurumsal araştırmalar için sahip oldukları sonuçlar açısından bakarsak, onların gerçek önemini takdir etmeye başlarız. Bölgeselleşme sadece resmi paydaşların sayısını artırmaz.

Onlara mali sorumluluk unsurları atayarak, aynı zamanda üniversitelere hesap verebilirlik ağlarını onlara da yayma yükümlülüğünü yükler.

Buna ek olarak, geleneksel ve daha uzak olanlara ek olarak, ‘yakın’ paydaşlar olarak adlandırılabilecek bölgesel yönetimleri, Bakanlık ile çoğaltır. İspanya örneğinde, Özerk Toplulukların kendi Değerlendirme Komitelerine sahip olmaya kadar uzanan yetkileri, en yakın paydaşın aynı zamanda en büyük paydaş olduğu nadir bir duruma yol açmıştır.

Bölgeselleşme, ulusal idare ile kurum arasındaki bir ara katmanın güçlendirilmesi, bazen, Prens’in kurumsal özerkliği artırma sözü verdiği ve sonra ikinci kez düşündüğü başarısız bir çözümü tamamlamayan bir devrim olarak görüldü.

Bununla birlikte, genellikle ayrı bir konu olarak incelenirse, kurumsal araştırmanın gelişimi ile birlikte bakıldığında oldukça farklı bir rol üstlenen başka bir boyut daha vardır. Bu ikinci konu, Değerlendirici Devletin Yükselişidir.

Yüksek öğretimi Avrupa’daki hükümetlerle eskilere dayanan tarihi ilişkiden, yani bir devlet hizmeti olarak hareket ettirmenin ve onu bir ‘kamu hizmeti’ olarak yeniden tanımlamanın ön koşullarından biri, eğer onu bu terimlerle düşünmek isterse, ‘rekabetçi bir zihniyet’ yaratmak gerekir.

Veya, biraz farklı bir şekilde ifade etmek gerekirse, böylesine radikal bir dönüşüm, “rekabet” kavramının kurumsal gelişmeyi yönlendirmede merkezi etik, stratejik ve operasyonel temel haline gelmesini gerektirir.

Bununla birlikte, bu yazıda daha önce belirttiğimiz gibi, araştırma ihalesi alanındaki rekabet, Avrupa üniversiteleri tarafından kullanılacak bir araçtan çok, onlar tarafından yönetilmesi gereken bir durumdu. 

akademi222 takımı

Biyografinin Tamamını Gör