BİLİŞSEL BİLEŞENLER – Tez Hazırlatma – Tez Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Tez Örnekleri – Ücretli Tez Yazdırma – Tez Yaptırma Ücreti

BİLİŞSEL BİLEŞENLER

Doktora sınav görevlilerinin, bilginin ‘ne’ ve ‘nasıl’ ve hangi bilgi alanlarının ‘ne’ ve ‘neden’ ile ilgili olarak kendilerini bilinçli olarak konumlandırdıkları düşünülmektedir. Bu, “menteşeyi yağlamaya” ve tezi geçmeye yatkın olsalar bile onları güçlü bir bekçi rolüne sokar.

Doktora sınavı için bir sorun ortaya çıkıyor çünkü bir yandan araştırmanın kalitesine ilişkin sorular varken diğer yandan geleneksel düşünme biçimlerinin yeni bakış açılarının tanınmasını ne ölçüde engellediğine dair sorular var. 

Buna yanıt olarak, çalışma, farklı disiplinlerin sınırlarını zorlayarak, güncel meseleleri müzakere etmek ve geçmişin hatalarından kaçınmak için birbirleriyle iletişim kurmaları ve birbirlerini anlamaları gerektiğini savunarak içgörü sağlar.

Genel olarak, bilginin “öğrenme süreçlerinin bir işlevi” olduğu kabul edilir. Kavramlarla geniş bir uyum içinde bilgi, insan deneyiminin doğası üzerine derinlemesine düşünmenin problem çözme sürecinden ilerler.

Bu, “yansıtma, yorumlama ve gerekçelendirme”nin “bilişsel işlevlerinin” sonucudur. Ampirik yargılar, öğrenme süreçlerinde oluşur ve problemlerin nasıl çözüldüğünden ortaya çıkar. Bu nedenle bilme, her zaman edinilmesinde kullanılan süreçler tarafından şekillendirilir.

Bu bakış açısına göre bilgi, “öznel katkı ve özneler arası dolayım”ın “bilişsel işlevinden” kaynaklanır ve bunlardan ayrı değildir. Öğrenme, “biçimsel öğelerin” “bilişsel öğelere” gömülü olduğu bir yansıtıcı soyutlama sürecini içerir.

Bununla birlikte, bilgi asla yanılmazlık statüsüne ulaşamaz çünkü öğrenme süreci sürekli olarak, gelecekteki hatalardan kaçınma garantisi olmadan yapılan hataların gözden geçirilmesini içerir: “bilginin mevcut herhangi bir durumu, zamanın en iyi epistemik durumuna göre kalır”.

İnsanoğlunun bilgisi, olumsal ve geçici olanın ötesine geçmez. Bilgi, zaten kabul edilmiş olanla tutarlılığıyla, öğrenmenin sonucu olarak inanılma ve rasyonel olarak gerekçelendirilme yeteneğiyle doğrulanır.

Öğrenme, doğrulayıcı yeni bir içgörü ışığında kabul edilen yanlış inançları düzeltme sürecini içerir. Bilmek, öğrenmenin ürünüdür ve yanlış inançlara yeni öğrenmeyle meydan okunduğu için her zaman revizyona tabidir.

Habermas, bilişsel işlevleri bilişsel ilgi alanları veya bilme yollarıyla açıkça tanımlamasa da, öğrenme süreçlerinin bilginin oluşumundaki etkisinin kabul edilmesi böyle bir bağlantıya işaret eder.

Bilgi arayışında apaçık olan bilmenin çoklu yollarını açıklamak için bilişsel kurucu ilgiler kavramını tanıttı. Bununla birlikte, bu, önerilenden sonra bilginin metafizik bölünmesi veya bölümlenmesinin bir ontolojisini ima etmiyordu.

Bunun yerine Habermas, bilenin zihninde bilmeye yol açan “ontolojik varsayımları” açıklamaya girişir. Bilişsel bir ilgi, epistemolojik ve ontolojik varsayımların bir kombinasyonu tarafından yönlendirilir, böylece bilmeyle ilgili zihinsel işlemleri çerçeveler.

Duygusal bileşen nedir
Davranışsal bileşen nedir
Tutum Nedir
Bilişsel öğe örnek
Tutumların bileşenleri
Tutumların İşlevleri

Bilen kişinin algısal ve bilişsel süreçleri, nesneleri “farklı tanımlamalara” tabi olan “akıldan bağımsız bir nesnel dünya”dan farklıydı.

Şimdilik sübjektif bir bileni ve bu bilmenin nesnesini içerir. Habermas, dünyanın bilenden bağımsız olduğunu kabul etse de, bireysel bilginin her zaman bilenin zihinden bağımsız dünyayla ilişkisinin ürünü olduğunu ve bilenin ontolojik varsayımlarının herhangi bir açıklamada bir kenara bırakılamayacağını savundu. 

Bilmenin üç farklı yolunu belirlemiştir: ampirik-analitik, tarihsel-hermeneutik ve eleştirel/kendini düşünen. Bunların her biri, geniş disiplin alanlarının özelliği olarak tanımlanabilse de, Habermas’a göre, herhangi bir bilgi arayışında tam bilmenin elde edilebileceği üç temel yolu temsil ederler.

Ampirik-analitik bilme, teknik kontrolde ilginin olduğu yerde bilme nesnesinin ölçülmesine ve tanımlanmasına odaklanır. Vurgu, bilgi iddialarının mantıksal veya ampirik olarak doğrulanması üzerindedir ve bu nedenle geniş ölçüde “olgusal” olarak anlaşılır.

Tarihsel-hermenötik bilme, anlamın anlaşılmasına odaklanır. Bu bilme yolu, mantıksal ve ampirik veriler üzerine inşa edilirken, kültürel gelenekler ve bunların birçok farklı yorumu temelinde yargılar oluşturur.

Bu anlamda, bilgisi, “pratik” olana olan bilişsel ilgiden kaynaklanan, öncelikle “bağlamsal” olarak anlaşılır. Üçüncü bilme yolu, eleştirel/kendini yansıtma, bilenin, kişinin bilgisinde ‘özgürleşmeye’ olan bilişsel ilgisinden doğar.

Önceki iki bilme yolu, kökleşmiş veya kültürel varsayımları ve ilişkili sınırlı metodolojileri ile sınırlanmışken, eleştirel/kendini düşünen bilme, bilgi yargılarının yapıldığı yatkınlıkları, varsayımları ve inançları incelemeye çalışır.

Bilgi eleştirisine iki boyut getirir: biri, kişinin kendi bilişsel ilgisine katkıda bulunan kendini oluşturmasıyla ilgili kişisel boyuttur; diğeri, bilginin müzakere edildiği ve iletildiği sosyal normlar ve değerlerle ilgilidir.

Eleştirel/kendini düşünen bilme yolu, toplumsal ve doğal dünyaların ampirik gözleminin, dünyanın doğası ve kişinin kendi oluşumu üzerine derinlemesine düşünmeyle dengelenebileceği bir bağlam sağlar. Kendini yansıtma, bireyin “yanlış bilinç” ve “dogmatik bağımlılık”ın hem farkına vardığı hem de bunlardan kurtulduğu kritik bir alan sunar.

Değerler hiçbir zaman bilmekten ayrılamaz, çünkü değerler her zaman bilginin eylemde uygulanma biçimini önceden belirler; yani davranış, derinden sahip olunan değerler tarafından motive edilir. Ampirik gözlem, dış dünya hakkında bilgi verebilirken, altta yatan değerlerin ve motivasyonların maskesini düşüren yansıtıcı unsurdur.

Tarafsızlık ve nesnellik açısından değerin gerçekten ve duygusalın bilişselden ayrılması, “teorinin pratik etkililiği”ni tehlikeye atar. Bilişsel ilgi kavramı, Habermas tarafından teori ve pratiğin birliğini korumak olarak görülür, çünkü teorinin sentezi ile bu teoriye dayalı eylemin planlanması ve uygulanması arasındaki hareketi açıklarlar.

Bireyin ‘konumluluğu’ her zaman bilmenin bir unsurudur, çünkü nesnel dünya, sosyo-tarihsel bir bağlamda oluşturulmuş bir bilen tarafından bilinir.

Özdüşünümsel bilme tarzının merkezinde, farklı bilişsel ilgilerin altında yatan önvarsayımların eleştirel incelemesi yer alır; burada örtük olan açık hale getirilir ve kişinin kendi bilgisini gerçeklerin doğrulanmamış veya yanlış bilgilendirilmiş yönlerinden kurtarmak için doğruluk açısından incelenir.

Bu aşkın yansıtıcı bilişsel aktivite durumunu, geçerlilik iddialarının acil ilgiden koparak incelenebileceği Piaget’in merkezsizleştirme kavramına benzetir.

Bilmenin bu boyutunun, yeni bilgi ve anlayışların olanaklarını açtığını ve daha önce apaçık olmayan bağlantılar kurduğunu ve ayrıca bu tür yeniliğin, özellikle yenilik ve özgünlüğün (yeni bilmenin) önemli olduğu durumlarda doktora tezlerine uygun olduğunu önerin. 

akademi222 takımı

Biyografinin Tamamını Gör