KLİNİK PSİKOLOJİDE BİLİM

KLİNİK PSİKOLOJİDE BİLİM

Ruhsal bozuklukların tanısal ve istatistiksel el kitabı, klinik psikolojide kullanılan tanı ve sınıflandırmaya yönelik yöntemi ve yaklaşımı değiştirdi. Sistem, tüm ruh sağlığı meslekleri tarafından geniş çapta benimsendi. DSM-III, klinik psikoloji için standart sınıflandırma sistemi haline geldi ve konuyla ilgili hemen hemen her büyük ders kitabında temsil ediliyor.

DSM-II’den DSM-III’e geçiş derindi. DSM-II, psikodinamik teoriden büyük ölçüde etkilenmiştir ve ana sınıflandırmalar olarak nevroz ve psikoz gibi kavramları kullanmıştır. DSM-III, daha ampirik ve kısmen daha bilimsel bir sınıflandırma geliştirmeye çalıştı. Bu değişimin hem klinik psikoloji biliminde hem de psikiyatri biliminde büyük etkileri oldu.

DSM’deki değişiklikler (üçüncü baskıdan dördüncü baskıya kadar) deneycilik ve bilimi vurgulamaya devam etti. Kategoriler, yalnızca böyle bir değişikliği garanti etmek için yeterli veri varsa değiştirildi (veya eklendi). Bozuklukların semptomları da aynı şekilde değiştirildi, ancak mevcut kriterlerin yetersiz olduğuna ve yeni kriterlerin daha doğru olduğuna dair önemli kanıtlar vardı.

DSM sisteminde güçlü bir bilimsel vurgu olsa da, eleştirileri de eksik değil. Herhangi bir bilimsel çabada olduğu gibi, bilimin çok az rol oynadığı veya hiç rol oynamadığı bazı varsayımlar vardır. DSM’nin geliştirilmesinde yer alan ve ikisi burada özetlenecek olan birkaç bilim dışı yön belirlendi.

İlk olarak, DSM varsayılan etiyoloji yerine ortak klinik özellikler temelinde sınıflandırmayı vurgulayan tanımlayıcı bir yaklaşıma dayanmaktadır. Bilim, tanımlayıcı yaklaşımların diğer yaklaşımlardan üstün olduğunu göstermemiştir.

Aslında, benzer bir bozukluğun farklı bireylerde farklı semptomlar olarak ortaya çıkmayacağına inanmak için zorlayıcı bir neden yoktur. DSM, bir tanımlayıcı kriterler listesi belirleyerek bu farklılıkları ele alır ve klinisyen, yalnızca danışan tarafından sunulan semptomların sayısını sayar. Semptomların sayısı önceden belirlenmiş bir kriteri karşılıyorsa veya aşarsa tanı konulur.

İkinci olarak Spitzer, öznel yargıların DSM-III’ün geliştirilmesinde önemli bir rol oynadığına işaret eder. DSM-III’ün giriş bölümünde belirtildiği gibi, teşhis kriterlerinin çoğu klinik yargıya dayalıdır ve henüz verilerle tam olarak doğrulanmamıştır.o Revizyonlar ampirik destek ve daha az sübjektif veri aramaya devam ederken, klinik muhakeme bu teşhis sisteminde önemli bir rol oynamaya devam ediyor.

Bilim insanı+uygulayıcı ve klinik bilim insanı için DSM-III ve ardılları, güçlü bir bilimin gelişimine doğru önemli bir adım sağlar. Kurallar, diğer teşhis sistemlerinden daha nettir; ancak sistem, mevcut bilgi tabanı göz önüne alındığında gerekli olan klinik yargıları (olasılık şeklindeki davranışlar) kullanmaya devam eder.

Alan geliştikçe ve belirli bozukluklar hakkında daha fazla şey öğrenildikçe, DSM sistemi teşhis kurallarında düzeltme ve değişikliklere izin verir. Değişikliklerin olacağı tahmin edilmektedir ve değişimi kolaylaştırmak ve teşvik etmek için mekanizmalar inşa edilmiştir.

Psikolojik değerlendirmenin bilimsel durumunu değerlendirmek zordur. Bir yandan, test etme ve test geliştirme ile ilgili olarak, test geliştiricilerin, test kullanıcılarının ve test katılımcılarının faaliyetlerine ilişkin 16 kategoriyi kapsayan a180 yönergesi vardır.

Yönergelerle ilgili olarak, çoğunluk (i) test oluşturma ve değerlendirme için geçerlilik, güvenilirlik, norm oluşturma vb. gibi teknik standartlara; (ii) istihdam testi, eğitim testi vb. gibi test kullanımına yönelik profesyonel standartlar; (iii) İngilizce’yi ikinci dil olarak gören kişilerin test edilmesi, görme bozuklukları vb. gibi belirli uygulamalar için standartlar; ve (iv) puanlama ve raporlama sorunları ve sınava girenlerin hakları gibi idari prosedürler için standartlar.

Mevcut standartlar psikoloji bilimi için önemli ve faydalı olmakla birlikte, psikolojik değerlendirme yöntemlerinin kullanışlılığını artırmak için yeni standartların geliştirilmesini tavsiye etmektedir.

Klinik psikoloji Bilim ve Uygulama pdf
klinik psikoloji – bilim ve uygulama tpd
Klinik psikoloji Nedir
Psikolog ile klinik psikolog farkı
Klinik psikoloji konuları
Klinik psikoloji örnekleri
Klinik Psikoloji Bilim ve Uygulama
Klinik Psikoloji Ders Notları

Bu önerilerin her biri için ayrıntılı gerekçesi bu bölümde sunulmayacaktır; ancak, yeni standartlar şunları yapmalıdır:

(1) Farklı konuların standartlarda değişiklik gerektirebileceğini kabul edin.
(2) Doğruluk kavramına yer açın ve onu güvenilirlik ve geçerlilikten ayırın.
(3) Temsili geçerlilik ve ayrıntılı geçerlilik arasında ayrım yapın ve önlemi yayınlamadan önce yeni önlemlerin sağlayıcılarından birincisini ve ikincisine ilişkin bazı kanıtları göstermelerini isteyin.
(4) Psikologlardan yaptıklarını değerlendirmelerini isteyin.
(5) Bu değerlendirme süreciyle ilgili standartlar geliştirin.
(6) İşlevsel analizle ilgili özel standartları göz önünde bulundurun.
(7) idiografik veya yerel kullanım değerlendirme faaliyetlerine odaklanan standartları dahil edin.

Klinik değerlendirmede bilimi geliştirmenin en önemli adımlarından biri, pratisyen psikologların yaptıklarını değerlendirmelerini sağlamaktır. Değerlendirmenin önemli olduğu konusunda herkes hemfikir olsa da, psikolojik yöntemlerin ve uygulamaların klinik değerlendirmeye sistematik olarak uygulanması konusunda fikir birliğine varmak zordur.

Teşhise, tedavi planlarına, tedavi planlarına uyuma ve tedavi sonucunun değerlendirilmesine odaklanan bir uygulama değerlendirmesi modeli sunar. Bu plan, ağırlıklı olarak kişisel bildirim ölçümlerine dayandığı için eleştirilebilirken, planın ruhu, klinik psikolojide değerlendirmenin bilimsel durumunu iyileştirmek için önemli bir adımdır.

Yönetilen sağlık hizmetleri, sağlam klinik değerlendirme stratejilerinin kullanımını doğrudan etkileyebilir. Mevcut eğilim, tüm müşteriler için geçerli olan sonuç ölçütleri geliştirmektir.

Tek tip ölçümlerin geliştirilmesi faydalı olabilirken, farklı klinik problemlerle başarı oranlarındaki farklılıklar nedeniyle teşhis kategorilerine özgü ölçümler çok daha faydalı olabilir.

Örneğin, sosyal fobinin tedavisi en iyi Sosyal Fobi İyileşme İndeksi kullanılarak değerlendirilebilir. Depresif bireyler en iyi Beck Depresyon Envanteri kullanılarak değerlendirilebilir ve anksiyete bozuklukları Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri kullanılarak değerlendirilebilir. Ancak birçok durum için bireyselleştirilmiş (veya idiyografik) değerlendirme yöntemlerine ihtiyaç duyulabilir.

Testlerin psikometrik özellikleri hakkında çok şey bilinmektedir. Klinik psikoloji, zeka ve kişiliğin karmaşık ölçümlerini geliştirmiştir. Genel olarak, klinik psikoloji biliminin temeli olarak oldukça sofistike, sağlam bir kurallarla yönetilen davranışlar setine sahibiz. Klinik ortamlarda (olasılık şeklindeki deneyimler) değerlendirmenin kullanımı daha az kesindir. 1970’lerin ortalarından bu yana, klinik değerlendirmeye yapılan vurguda gözle görülür bir düşüş olmuştur.

akademi222 takımı

Biyografinin Tamamını Gör