Klinik Müdahaleler

Klinik Müdahaleler

Klinik müdahalelerin bilimsel durumu hakkındaki bilgimiz muazzam bir şekilde arttı. Ancak, bu verilerden çıkarılan sonuçlar tutarlı değildir. Bir yandan, bazı klinik bozukluklarda hangi terapi türlerinin en büyük faydayı sağlayabileceği hakkında çok şey bilinmektedir; diğer yandan, psikoterapinin çoğu biçiminin, terapi atipisi ile başarı arasında çok az veya hiç fark olmaksızın yararlı olduğuna dair sürekli kanıtlar vardır. Bu biraz zıt sonuçlar, farklı bilimsel metodolojiler kullanılarak elde edilmiştir ve biraz ayrıntılı olarak açıklanacaktır.

1980’e gelindiğinde, birçok psikoterapi araştırmacısı genel bir tedavi süreci olarak aPsikoterapinin hiç tedavi görmemekten bariz şekilde daha etkili olduğu genel sonucuna vardı. Bunun birincil nedeni, spesifik olmayan faktörler olarak adlandırılan, yani tüm psikoterapi biçimlerinde ortak olduğu düşünülen şeyle ilgilidir.

1985’ten bu yana geçen yıllar, karşılaştırmalı sonuç araştırmalarına odaklandı. Yani, artık psikoterapinin işe yarayıp yaramadığına değil, ne tür psikoterapinin hangi bozukluklarda işe yaradığına vurgu yapılıyordu. 1980’lerin ortalarında, Amerikan Psikolog Psikoterapi Araştırmaları’nın özel sayılarının girişinde, bu tür araştırmaları teşvik ettiği ortaya çıktı.

Artık tek odaklı bir sonuç (veya etkinlik) araştırmasının geçmişte kalması gerektiği görülüyor. Gelecekteki psikoterapi sonuç araştırması, en azından, karşılaştırmalı bir sonuç araştırması olmalıdır; psikolojik ve davranışsal zorluklar.

Psikolojik Prosedürlerin Teşvik Edilmesi ve Yayılması Görev Gücü, ampirik olarak doğrulanmış tedavi Örneklerini içeren bir liste yayınladı. Bu listenin yayınlanması büyük övgü ve eleştirilerle sonuçlanmıştır ve listenin doğruluğuna ilişkin bakış açısı ne olursa olsun, liste psikolojide klinik müdahalenin bilimsel durumunun değerlendirilmesi için önemlidir.

Bu güçlü onaylar göz önüne alındığında, daha etkili psikoterapi araştırmacılarından bazılarının bu araştırma çalışmalarının psikoterapinin bilimsel çalışması için çok az önemli olduğuna inandıklarını öğrenmek ilk başta kafa karıştırıcı görünebilir.

Karşılaştırmalı sonuç araştırmalarına yönelik en önemli eleştirilerden biri, sonuçların klinik uygulamayla çok az ilgili olmasıdır. Karşılaştırmalı sonuç çalışmalarında görülen katılımcılar, farklı tedavi koşullarına rastgele atanmak için bilgilendirilmiş onam verirken, klinik uygulamada görülen hastalar bunu yapmaz.

Karşılaştırmalı sonuç araştırmaları sıklıkla terapist davranışları ve sağlanan tedavi seanslarının sayısı hakkında yönergeler yerleştiren manüel tedavi protokollerini kullanırken, klinik uygulamada terapistler karşılaştırmalı sonuç çalışmalarında kullanılan manüelleştirilmiş tedavilerin tipine nadiren bağlı kalırlar ve neredeyse hiçbir zaman rutin olarak seans sayısını sınırlamazlar.

Alanda hangi tedavilerin gerçekten işe yaradığını bulmanın en iyi yolunun karşılaştırmalı sonuç araştırmaları değil, etkililik-psikoterapi araştırmaları olduğunu savunur. Sağlam bir etkinlik çalışması yapmak, büyük ölçüde esnekliğe izin vermeyi gerektirir. Örneğin Seligman, sahada yapıldığı şekliyle psikoterapiyi karakterize eden beş özelliği tanımlar. Bu faktörler, klinik psikolojinin bilimsel durumunun değerlendirilmesi için kritik öneme sahip oldukları için biraz ayrıntılı olarak tartışılacaktır.

Birincisi, psikoterapi seans sayısına göre tanımlanamaz. Sahada, bir miktar iyileşme olana veya hasta bırakması gerektiğine karar verene kadar devam eder. Bu son derece önemlidir, çünkü bugüne kadar yürütülen en ayrıntılı etkililik çalışması olan Tüketici Raporları çalışması, terapi süresinin iyileşme ile pozitif olarak ilişkili olduğunu ve en büyük iyileşmenin iki veya daha fazla yıl boyunca terapi gören kişiler tarafından rapor edildiğini bulmuştur.

Müdahale araştırmalarındaki müdahalenin etkinliğini gösteren kavram
Müdahalenin etkinliğini gösteren kavram nedir
Müdahale Araştırmaları nedir
Müdahale Araştırmaları örnekleri
Müdahale araştırmalarının özellikleri
morris’e göre epidemiyolojinin kullanım alanları
Randomizasyon Nedir
Randomize kontrollü çalışma

İkincisi, psikoterapi düzeltmeye izin verir. Yani, bir teknik veya yaklaşım bir müşteri için çalışmıyorsa, genellikle başka bir yaklaşım denenir. Bu kendi kendini düzeltme sorunu, istenen kısa vadeli sonuç alınmazsa durdurulan ve/veya değiştirilen tıbbi tedavilere benzer.

Karşılaştırmalı sonuç çalışmaları nadiren bu akılda tutularak tasarlanır. Blanchard ve meslektaşları, biofeedback ve hipertansiyon çalışmasında kendi kendini düzelten bir tasarım kullandılar. Tedavi başarısızlıkları daha sonra rastgele bir alternatif tedaviye atandı. Ancak, psikoterapi literatüründe benzer tasarımlardan haberdar değiliz.

Üçüncüsü, sahada, hastalar genellikle aktif alışverişle meşgul olurlar. o Farklı terapi biçimleri hakkında bilgi edinirler ve aktif olarak bu tür veya modaliteyi sağlayabilecek birini ararlar. Kontrollü sonuç çalışmalarında, rastgele atama, katılımcı açısından büyük ölçüde pasifliğe neden olur.

Dördüncüsü, sahada görülen hastalarda genellikle birden fazla sorun vardır veya ortaya koydukları sorunlar tanı kriterlerine uymaz. Çoğu zaman sorunlarının belirtileri birden fazla teşhisle sonuçlanır.

Bununla birlikte, karşılaştırmalı sonuç çalışmaları, oldukça spesifik dahil etme kriterleri olan bireylere odaklanma eğilimindedir. Bu, karşılaştırmalı sonuç çalışmalarında kullanılan belirli veri analitik modelleri açısından makul olmakla birlikte, saha çalışmalarına genellemeyi daha da zorlaştırmaktadır.

Son olarak, saha çalışmalarının nihai amacı, hastaların genel işleyişinde iyileşmenin yanı sıra bir bozukluğun iyileştirilmesi ve spesifik, ortaya çıkan semptomların hafifletilmesidir. Karşılaştırmalı sonuç çalışmaları, spesifik semptomların azaltılmasına odaklanır.

Klinik Müdahalelerin Bilimsel Durumu

Açıktır ki, psikoterapinin kural-yönetimli yönleriyle ilgili çok sayıda bilgi mevcuttur. Terapistlerin gevşeme eğitiminden bilişsel terapiye kadar çeşitli müdahaleleri yönetmelerine yardımcı olmak için ayrıntılı kılavuzlar geliştirilmiştir. Terapist kılavuzları, birçok bozukluğun tedavisinde yardımcı olmak için mevcuttur.

Manüel terapinin gelişimi, klinik psikoloji bilimi üzerinde önemli bir etkiye sahip olmuştur. Terapinin belirli yönlerinin işlevselleştirilmesi, klinik sonuç araştırmasına önemli ölçüde katkıda bulunmuştur; ancak bir kılavuzun varlığı, tüm terapistlerin eşit derecede etkili olacağını veya materyali aynı şekilde sunacaklarını garanti etmez.

Aynı şekilde manuel terapi, terapi kılavuzunda tanımlanan davranışların klinik psikoloji pratiğinde kullanılanlarla aynı olduğunu garanti etmez.

Kurallara dayalı/olumsallığa dayalı davranışlar modelini bir rehber olarak kullanarak, tedavi kılavuzlarının profesyonel kullanımının kurallara dayalı davranışların kazanılmasını teşvik edeceği açıktır. Aynı şekilde, etkili tedavi kılavuzlarını kullanan klinik denetimli uygulama, sürekli koşullu öğrenme için fırsat yaratır.

Birkaç yazar, etkili tedavi kılavuzlarının bir klinik eğitim programına dahil edilmesinin kritik önem taşıdığını öne sürmüştür. Kişiler, çoğu psikoterapistin sonuç literatürüne uygun terapi yürütmemesinin ana sebebinin, etkili eğitim kılavuzlarının kullanımı konusunda çok az eğitim almış olmaları veya hiç eğitim almamış olmaları olduğunu ileri sürmektedir. Bu tür bir eğitim, terapist davranışını doğrudan şekillendirerek klinik müdahalelerin bilimsel statüsünü geliştirecektir.

Tedavi kılavuzlarının kullanımındaki esneklik daha az açıktır. Terapistlerin serbest çalışmasına veya kılavuzlarda belirtilen prosedürlerden çok uzaklaşmasına izin vermek istenmeyebilir.

Örneğin, bağlılık ve olumlu sonuçlar arasında güçlü bir ilişki olduğunu göstermiştir. Daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır ve bazı manüel tedavilere sıkı sıkıya uyulması gerekebilirken, diğerleri terapiste önemli ölçüde esneklik sağlayabilir.