Araştırma Katılımcıları – Tez Hazırlatma – Tez Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Tez Örnekleri – Ücretli Tez Yazdırma – Tez Yaptırma Ücreti

Araştırma Katılımcıları

Araştırma katılımcılarının korunmasındaki bir sonraki büyük gelişme, 1964’te Helsinki, Finlandiya’daki 18. Dünya Tıp Asamblesi’nde gerçekleşti. Helsinki Bildirgesi’nin kurulmasıyla birlikte, Dünya Tabipler Birliği, hekimlere biyomedikal araştırmalarla ilgili etik hususlarda rehberlik edecek 12 ilkeyi benimsemiştir.

Bildirge, pek çok katkısının yanı sıra, doğrudan hastaya yarar sağlamak üzere sağlanan tıbbi tedavi ile doğrudan bir yarar sağlayıp sağlamayan tıbbi araştırma arasındaki çok önemli ayrımı netleştirmeye yardımcı oldu.

Bildirge ayrıca, insan biyomedikal araştırmalarının kabul edilmiş bilimsel ilkelere bağlı kalmasını ve bilimsel olarak geçerli ve titiz laboratuvar ve hayvan deneylerine ve ayrıca kapsamlı bir bilimsel literatür bilgisine dayanmasını tavsiye etti.

1974’te, büyük ölçüde Tuskegee Frengi Çalışmasına yanıt olarak, ABD Kongresi, Biyomedikal ve Davranışsal Araştırmaların İnsan Öznelerinin Korunması için Ulusal Komisyonu oluşturarak Ulusal Araştırma Yasasını kabul etti. Ulusal Araştırma Yasası, kurumsal inceleme kurullarının geliştirilmesine yol açmıştır.

Daha sonra ayrıntılı olarak anlatacağımız bu inceleme kurulları, araştırmanın etikliğini gözden geçiren ve belirleyen belirli insan-denekler komiteleridir. Ulusal Araştırma Yasası, insan katılımcıları içeren federal olarak finanse edilen tüm araştırmaların IRB incelemesini ve onayını gerektiriyordu.

Komisyon, (1) insan katılımcıları içeren araştırmaları yönetmesi gereken etik ilkeleri belirlemekten ve (2) İnsan Deneklerin Korunmasına İlişkin Yönetmelikleri iyileştirmek için adımlar önermekten sorumluydu.

1979’da Biyomedikal ve Davranışsal Araştırmaların İnsan Öznelerini Koruma Ulusal Komisyonu “Belmont Raporu: İnsan Araştırma Konularının Korunması için Etik İlkeler ve Kılavuzlar”ı yayınladı. Belmont Raporu, insan katılımcılarla yürütülen tüm araştırmaların etik davranışının altında yatan üç ilke belirledi: (1) kişilere saygı, (2) yardımseverlik ve (3) adalet.

Belmont Raporu, bu ilkelerin araştırma uygulamalarına nasıl uygulanacağını açıklar. Örneğin, bilgilendirilmiş rıza, saygı ilkesi için gerekli bir süreç olarak tanımlamaktadır. Belmont Raporuna yanıt olarak, hem ABD Sağlık ve İnsan Hizmetleri Departmanı hem de ABD Gıda ve İlaç İdaresi, insan katılımcıları içeren araştırma çalışmalarına ilişkin yönetmeliklerini revize etti.

1994 yılında, büyük ölçüde 1940’ların araştırma katılımcılarına plütonyum enjeksiyonunu içeren deneyler ve ayrıca yoksul hastalar ve zihinsel engelli çocuklar üzerinde yürütülen diğer radyasyon deneyleri hakkındaki bilgilere yanıt olarak.

Başkan Clinton Ulusal Biyoetik Danışma Komisyonu’nu (NBAC) kurdu. Kuruluşundan bu yana, NBAC toplam 10 rapor üretti. Bu raporlar, Ulusal Bilim ve Teknoloji Konseyine ve diğer devlet kurumlarına tavsiyelerde bulunmaya ve tavsiyelerde bulunmaya ve araştırmanın etik yürütülmesini yöneten geniş ilkeleri belirlemeye hizmet etmiştir.

Temel İlkelerin Özeti

1. Kişilere Saygı
Kişilere saygı, en az iki etik inancı içerir: birincisi, bireylere özerk failler olarak muamele edilmesi gerektiği ve ikincisi, azalan özerkliğe sahip kişilerin korunmaya hakkı olduğudur. Böylece kişilere saygı ilkesi iki ayrı ahlaki gerekliliğe bölünür. Bunlar: özerkliği kabul etme gerekliliği ve özerkliği azalmış olanları koruma gerekliliğidir.

Nitel araştırma
Nitel araştırma Yöntemleri
Nitel araştırma Desenleri
Nitel araştırma Türleri
Nitel araştırma nedir
Nitel araştırma Yöntemleri PDF
Nitel araştırma makale
Nicel araştırma Yöntemleri

2. Yarar
Kişilere sadece kararlarına saygı duyularak ve onları zararlardan korunarak değil, aynı zamanda esenliklerini güvence altına almak için çaba sarf edilerek etik bir şekilde davranılır. Bu tür bir muamele, lütuf ilkesinin kapsamına girer. “İyilik” terimi, genellikle katı yükümlülüğün ötesine geçen iyilik veya hayırseverlik eylemlerini kapsayacak şekilde anlaşılır. Bu belgede fayda, daha güçlü bir anlamda bir zorunluluk olarak anlaşılmaktadır. Bu anlamda faydalı eylemlerin tamamlayıcı ifadeleri olarak iki genel kural formüle edilmiştir: (1) zarar verme ve (2) olası faydaları maksimize etme. ve olası zararları en aza indirir.

3. Adalet
Araştırmanın faydalarını kim almalı ve yükünü taşımalı? Bu, “dağıtımda adalet” veya “hak edilen şey” anlamında bir adalet sorunudur. Bir kimsenin hakkı olan bir menfaat, haklı bir sebep olmaksızın reddedilirse veya haksız yere bir yük yüklenirse, adaletsizlik meydana gelir. Adalet ilkesini anlamanın bir başka yolu da, eşitlere eşit muamele edilmesi de gerektiğidir.

Ancak, bu ifade açıklama gerektirir. Kim eşit, kim eşit değil? Eşit dağılımdan ayrılmayı haklı çıkaran düşünceler nelerdir? Hemen hemen tüm yorumcular, deneyim, yaş, yoksunluk, yetkinlik, liyakat ve pozisyona dayalı ayrımların bazen belirli amaçlar için farklı muameleyi haklı kılan kriterler oluşturduğunu kabul eder. O halde insanlara hangi açılardan eşit davranılması gerektiğini açıklamak da gerekir.

Yükleri ve faydaları dağıtmanın adil yollarının yaygın olarak kabul edilen birkaç formülasyonu vardır. Her formülasyon, yüklerin ve faydaların dağıtılması gereken bazı ilgili özelliklerden bahseder. Bu formülasyonlar, (1) her kişiye eşit pay, (2) her kişiye bireysel ihtiyaca göre, (3) her kişiye göre bireysel çabaya, (4) herkese toplumsal katkısına göre ve (5) her bireye liyakatine göre gerçekleştirilir.

İnsan Radyasyonu Deneyleri

İnsan radyasyonu deneylerinin tarihini ortaya çıkarmak için 1994 yılında İnsan Radyasyonu Deneyleri Danışma Komitesi’ni kurdu. Komitenin nihai raporuna göre, Atom Enerjisi Komisyonu da dahil olmak üzere Birleşik Devletler hükümetinin çeşitli kurumları ve askeri hizmetlerin birkaç şubesi, yıllar arasında binlerce insan radyasyonu deneyi ve yüzlerce kasıtlı radyasyon salınımı gerçekleştirdi veya sponsor oldu. 

Komitenin en sert eleştirilerinden biri, doktorların, hastaların tıbbi olarak fayda sağlayamayacakları deneylerde hastaları rızası olmadan kullanmalarıydı. Bu deneylerin temel amacı, görünüşte atom bilimcilerinin nükleer savaş ve radyasyonun potansiyel tehlikelerini anlamalarına da yardımcı olmaktı.

Bu deneyler, ulusal güvenliğin korunması için gerekli olduğu inancıyla “gizli” bir şekilde yürütülmüştür. Komite, hükümetin kendi koruma politikalarının birçoğunu uygulamamasından sorumlu olduğu sonucuna da varmıştır.

Komite ayrıca, bireysel araştırmacıların kabul edilen mesleki etik standartlarına uymadığı sonucuna varmıştır. Ekim 1995’te, komitenin nihai raporunu aldıktan sonra, Başkan Clinton deney deneklerinden kamuoyuna bir özür diledi ve Mart 1997’de, yaralanan tüm bireylere maddi tazminat vermeyi de kabul etti.