İstatistiksel Regresyon – Tez Hazırlatma – Tez Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Tez Örnekleri – Ücretli Tez Yazdırma – Tez Yaptırma Ücreti

Güdümlü İmgeleme

Güdümlü imgeleme tekniklerinin bir dizi rasgele sembolün akılda tutulması üzerindeki etkisini değerlendirmek için tasarlanmış varsayımsal bir çalışmayı ele alalım. İlk olarak, her katılımcı rastgele sembollere maruz bırakılır ve daha sonra 15 dakikalık bir gecikmeden sonra hafızadan mümkün olduğu kadar çok sayıda yeniden üretmeleri istenir.

Bu, bellek performansının ön testi veya temel ölçütü olarak hizmet eder. Daha sonra katılımcılar, araştırmacıların sembollerin akılda kalmasını iyileştireceğine inandıkları bir dizi rehberli görüntü tekniği olan müdahaleye maruz bırakılır. Araştırmacılar, katılımcılar altı görüntü tekniğinin her birini öğrendikçe sembollerin hatırlanmasının artacağına inanıyorlar ve en yüksek düzeyde hatırlama, katılımcılar tüm görüntü tekniklerini öğrendikten sonra geliyor.

Bu durumda, güdümlü imgeleme tekniği müdahale veya bağımsız değişkendir ve rastgele simgelerin geri çağrılması bağımlı değişkendir. Katılımcılar altı öğrenme denemesine tabi tutulur. Her deneme sırasında, katılımcıya aynı rastgele sembol uyaranlarına maruz kalan yeni bir imgeleme tekniği öğretilir ve ardından 15 dakikalık bir gecikmeden sonra mümkün olduğunca çok sayıda yeniden üretmesi istenir.

İdeal olarak, katılımcılar sembollerin akılda tutulmasına yardımcı olmak için kendi imgeleme tekniklerini kullanırlar. Burada, katılımcıların aynı sembol seti üzerinde altı farklı durumda test edildiğini ve bu örnekteki sembol setinin test aracı ve sonuç ölçüsü olduğunu unutmayın.

Araştırmacılar denemelerini yürütür ve hipotezlerini doğrular. Katılımcılar, ilk denemeden sonra temel beklentilerin üzerinde performans gösterirler ve performansları, ek imgeleme tekniklerine maruz kaldıkça tutarlı bir şekilde gelişir. En iyi performans, nihai görüntü tekniği uygulandıktan sonra görülür.

Rastgele sembollerin daha iyi akılda tutulmasının nedeninin imgeleme tekniklerinin olduğu söylenebilir mi? Araştırmacılar bu iddiada bulunabilirler, ancak bir test etkisinin varlığı, sonuçlarının güvenilirliğini ciddi şekilde baltalamaktadır. Katılımcıların en az yedi farklı durumda aynı teste veya rastgele sembollere maruz kaldıklarını unutmayın.

Bu, akılda tutmadaki iyileşmenin basitçe bir uygulama etkisinden veya aynı uyaranlara tekrar tekrar maruz kalmaktan kaynaklandığına dair güçlü, makul bir rakip hipotezi ortaya koymaktadır.

Araştırmacılar bu olasılığı bir kontrol grubuyla veya sembol uyarıcısının içeriğini değiştirerek açıklamadıkları için, bu bulgular için meşru bir açıklama olmaya devam ediyor. Başka bir deyişle, uygulama etkisi makul bir alternatif hipotez sağlar.

Basit doğrusal regresyon analizi
Regresyon analizi SPSS
Basit regresyon analizi
Basit regresyon analizi yorumlama
Regresyon analizi örnek
Regresyon analizi Makale
Regresyon Türleri
Lojistik regresyon

İstatistiksel Regresyon

İç geçerliliğe yönelik bu tehdit, bir ölçümdeki aşırı yüksek veya düşük puanların, tekrarlanan testlerle dağılımın aritmetik ortalamasına veya ortalamasına dönme eğiliminde olduğu istatistiksel bir olguyu ifade eder.

Örneğin, önceki örnekten sembol saklama ölçümüzde aşağıdaki puan dizisini elde ettiğimizi varsayalım: 5, 12, 18, 19, 27, 42, 55 ve 62. Bu puan dizisinin ortalaması 30’dur. Ortalama olarak, çalışmadaki katılımcılar, akılda tutma açısından değerlendirildiğinde 30 rastgele sembolü hatırladılar.

Genel olarak, istatistiksel regresyon, bellek değerlendirmesinin zaman içinde ve tekrar tekrar uygulanmasıyla, bu dizideki puanların ortalama puan olan 30’a daha yakın olmasını bekleyeceğimizi ileri sürer. Bu, özellikle normal aralığın çok dışında kalan uç puanlar için geçerlidir. 

Bu aşırı puanlar aynı zamanda aykırı değerler olarak da bilinir. Ortalaması 30 olan bir puan dağılımında, en azından 5 ve 62 puanlarını aykırı değer olarak belirlemek mantıklı olacaktır. Bu nedenle, bir sonraki hafıza testi uygulamamızda, müdahalenin etkisinden (veya bağımsız değişkenden) bağımsız olarak tüm bu puanların ortalamaya daha yakın olmasını beklerdik. Ek olarak, ortalamaya doğru en büyük hareketi muhtemelen daha uç puanlarda görebiliriz.

Bu fenomen, ilgilenilen değişkeni değerlendirmek için bir ön ve son test tasarımının kullanıldığı veya katılımcıların aşırı puanlara dayalı olarak deney gruplarına atandığı araştırmalarda özellikle yaygındır. Bu noktayı açıklamak için farklı bir örnek düşünelim. Anksiyete için 10 haftalık yeni bir tedavinin etkisini değerlendirmek için bir çalışma tasarlanmıştır.

Araştırmacılar, standartlaştırılmış bir kaygı ölçüsü üzerinde bir puanla belirlenen düşük, orta ve yüksek kaygı düzeyleri üzerindeki yeni tedavilerinin etkileriyle ilgilenmektedir. Araştırmacılar, yeni tedavilerinin üç koşulun her birinde kaygı semptomlarını azaltacağını umuyorlar.

Buna göre, her katılımcıya mevcut kaygı düzeyini belirlemek için bir ön test olarak kaygı ölçümü uygulanır ve daha sonra önceden belirlenmiş kesme puanları temelinde düşük, orta ve yüksek kaygılı üç gruptan birine atanır.

Açıklık olsun diye, örneklemin tamamı için ortalama kaygı düzeyinin 30, düşük kaygı grubunun ortalamasının 12, orta kaygı grubunun ortalamasının 29 ve yüksek kaygı düzeyinin ortalamasının da olduğunu varsayalım. kaygı grubu 42 idi.

Bu grupların her biri daha sonra 10 haftalık protokol boyunca devam eden tedavi ve değerlendirme alır. Çalışmanın sonuçları, kaygı puanlarının düşük kaygı durumunda arttığını, orta kaygı durumunda kabaca aynı kaldığını ve yüksek kaygı durumunda azaldığını göstermektedir.

Biraz kafası karışmış araştırmacılarımız, tedavilerinin yalnızca şiddetli anksiyete durumlarında etkili olduğu, bireylerde minimum anksiyete belirtileri olan semptomları şiddetlendirdiği ve orta düzeyde anksiyete üzerinde çok az veya hiç etkisi olmadığı sonucuna varmıştır. Bu bulgular doğru olsa da, istatistiksel regresyonun sonucu olmaları da mümkündür.

Yüksek kaygı grubundaki puanlar, 10 hafta boyunca genel grup ortalamasına dönmüş olabilir, bu da semptom azalmasının müdahaleden kaynaklandığı izlenimini verir. Benzer şekilde, düşük kaygı grubundaki belirtilerde algılanan artış, bu düşük puanların genel grup ortalamasına doğru hareket etmesinin bir sonucu olabilir.

Başka bir deyişle, bu grupların her ikisi için ortalama puanlar, daha sonra ortalamaya gerilemeden etkilenen aşırı puanları veya aykırı değerleri içeriyordu. Bu nedenle, bağımsız değişkenin etkisi olmasa bile aynı sonuçları görmemiz mümkündür.

Orta kaygı grubunun değişmediğine ve bunun, ortalama puanı genel örnek ortalamasına en yakın olan grup olduğuna ve bu da onu istatistiksel regresyonun etkilerine en az duyarlı hale getirdiğine dikkat edin. Bu, tedavi protokolünün orta düzeyde anksiyete belirtileri üzerinde etkisiz olduğu yönündeki olası hatalı sonucu açıklayabilir.