Kalite İzleme – Tez Hazırlatma – Tez Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Tez Örnekleri – Ücretli Tez Yazdırma – Tez Yaptırma Ücreti

Kalite İzleme

Dış kalite izleme, akreditasyon ve kurumsal denetimden, konu değerlendirmesi ve standartların izlenmesine ve müşteri anketlerine kadar uzanan çeşitli biçimler alır. Çeşitli nesneleri, odakları ve amaçları vardır ve farklı kalite ve standart kavramlarıyla ilişkilidirler.

Akreditasyon

Akreditasyon, bir kurumun, programın (yani modüllerin bileşimi) veya çalışma modülünün statüsünün, meşruiyetinin veya uygunluğunun oluşturulması veya yeniden doğrulanmasıdır. Belirli bir kalite eşiğinin geçildiğinin kamuoyuna duyurulması olarak tanımlanmıştır.

Akreditasyonda somutlaşan resmi kamu tanıma, üzerinde anlaşmaya varılmış, önceden tanımlanmış standartlar veya kriterlere dayalı olarak görülmektedir. Dolayısıyla akreditasyonun iki nüansı vardır: birincisi, tanınmaya ilişkin resmi kararlarla yürürlüğe giren ‘resmi bir yetkilendirme yetkisinin soyut kavramı’ ve ikincisi, kurumların veya programların belirli akreditasyon prosedürleri yoluyla elde edebileceği kalite etiketi vardır.

Akreditasyon bu nedenle bir kurumun veya bir çalışma programınındır. Program akreditasyonu, akademik akreditasyon veya mesleki akreditasyon, yani uygulama için mesleki yeterliliğin akreditasyonu olabilir.

Akreditasyon ikili bir durumdur, bir program veya kurum akredite olur veya olmaz. Akreditasyon, kaynaklar, müfredat ve personel gibi girdilere odaklanma eğilimindedir. Bazen öğretim sürecini ele alır, ancak mezun olma becerileri ve istihdam edilebilirlik gibi sonuçları nadiren araştırır. İstisnalar, Birleşik Krallık veya ABD’de üstlenilen bazı profesyonel program akreditasyonlarıdır.

Prensip olarak, girdi-süreç-çıktı odağından ziyade akreditasyon, kurumun tatmin edici kalite ve standartları sağlamak için uygun kontrol ve izleme süreçlerine sahip olduğunun kabulüne dayanabilir.

Bununla birlikte, uygun mekanizmaların belirlenmesi, normalde bir kurumun resmi akreditasyon sürecinden ayrı, ancak muhtemelen buna katkıda bulunan bir denetim işlevi olarak görülür. Aynı yaklaşım, eğer denetim konu odaklı ise, programları doğrulamak veya akredite etmek için de kullanılabilir.

Kurumsal düzeyde, akreditasyon etkin bir şekilde faaliyet göstermek için bir lisans sağlar. Genellikle kurumun personel nitelikleri, araştırma faaliyetleri, öğrenci alımı ve öğrenme kaynakları gibi belirlenmiş asgari (girdi) standartları karşılayıp karşılamadığına ilişkin bir değerlendirmeye dayanır.

Ayrıca, kurumun açık veya örtük akademik standardı veya mesleki yeterliliği karşılayan mezunlar üretme potansiyelinin bir tahminine dayanabilir. Avrupa’da, kurumsal akreditasyon veya yeniden doğrulama genellikle ulusal organlar, ya devlet daireleri ya da devlet tarafından başlatılan kurumlar ya da tanıma konusunda resmi kararlar veren quangolar tarafından üstlenilir.

Amerika Birleşik Devletleri’nde akreditasyon, hükümet dışı bölgesel gönüllü dernekler tarafından kurumsal uygulanabilirliğin tanınmasına yönelik özdenetimli bir süreçtir. Kurumsal akreditasyon, özellikle ilk tanıma, Amerika ve Doğu Avrupa’dakiler gibi önemli bir özel yüksek öğretim hizmeti sunan ülkelerde daha belirgin olma eğilimindedir.

Araştırma Üniversitesi olmanın AVANTAJLARI
Türkiye de kaç tane Araştırma üniversitesi var
Araştırma Üniversitesi Listesi
Araştırma üniversiteleri
Araştırma Odaklı Misyon Farklılaşması ve İhtisaslaşma Programı
YÖK Araştırma
Araştırma Üniversiteleri Destek Programı (ADEP)
YÖK sıralama

Denetim

Denetim, harici veya dahili olarak belirlenmiş uygulama ve prosedürlerin yürürlükte olduğundan emin olmak için yapılan kontrol sürecidir. Denetimler, bu tür prosedürlerin mevcudiyetini belirleyebilir veya etkinliklerini denetleme girişiminde bulunabilir. Denetim, hükmün belirli yönleriyle ilgili olabilir, ancak genellikle kurumsal bir düzeyde sunulur.

Normal olarak denetimler, yüksek öğretimin kalitesini veya standartlarını güvence altına almak için prosedürlerin yürürlükte olup olmadığını kontrol eder. Bu genellikle bir kurumun, sorumlulukların tanımlanması ve kurum içi iletişim ve uygulamaların koordinasyonu dahil olmak üzere kendi iç kalite izleme prosedürlerini belirlemesini gerektirir.

Denetimler genellikle kurumu bu şekilde değerlendirmeye çalışmaz, sadece kurumun etkili eylemle bağlantılı açıkça tanımlanmış iç kalite izleme prosedürlerine sahip olmasını sağlar. Muhtemelen İngiltere’de başlayan bu yaklaşım, Yeni Zelanda ve İsveç’te geliştirilmiştir ve çoğu zaman, iyileştirmeyi destekleyebileceği gibi aynı zamanda dış kontrolün beklentilerinin birçoğunu karşılama potansiyeline sahip olduğu düşünülmektedir.

İsveç’te, Ulusal Ajans tarafından üstlenilen denetim yaklaşımı, kurumların belirtilen iyileştirme gündemlerine odaklanmak ve iyileştirme projelerinin etkinliğini araştırmaktı ve yaklaşımın, kurumlarda kalite bilincinin ve kaliteli çalışmanın geliştirilmesine yardımcı olduğu görülüyor. hareket noktası olarak ‘öğrenen organizasyon’ kavramı.

Birleşik Krallık’taki mevcut öneri, denetimin “ayrıntıya inmesini”, yani denetimin belirli yönlerine veya denetimin anormallikler önerebileceği belirli alanlara daha yakından bakmasını sağlayarak denetimi güçlendirmektir. Bu, mali denetimde detaya inmeye çok benzer.

Değerlendirme

Kalite değerlendirmeleri, girdilerin, süreçlerin ve bazen de çıktıların kalite düzeyini ölçmek için yola çıkar. Bu, bir kurumun veya programın veya belirli bileşen unsurlarının genel kalitesine ilişkin bir yargı olabilir.

Örneğin Fransa’da, Comité National d’Évaluation (CNE) her kurumu bütünsel olarak değerlendirir. Ölçüm, harici olarak belirlenen kriterlere (hem örtülü hem de açık), dahili olarak belirlenmiş hedeflere veya misyonlara veya karşılıklı olarak kabul edilen bir dizi kritere göre olabilir.

Pek çok değerlendirmenin amaca uygunluğu sözdedir ve bu nedenle kurumlar veya programlar misyona dayalı kriterlere göre değerlendirilir. Uygulamada, bir dizi kapsayıcı beklenti vardır ve göreve dayalı değişkenlik, dar toleranslar dahilinde işler.

Değerlendirme, karmaşık bir derecelendirme sistemi içerebilir veya basit, tatmin edici/tatmin edici olmayan ikiliğine dayalı olabilir. Değerlendirme ayrıca zaman içinde diğer kurumlara, ulusal normlara veya kişinin kendisine karşı ‘kıyaslama’ yapabilir.

Kıyaslamalar ölçülebilir olma eğilimindedir ve bir hizmet unsurunun veya tesisin varlığı veya yokluğu da dahil olmak üzere ölçülebilir öğelerle sınırlıdır. Şu anda kıyaslama, kurumlar tarafından yürütülen gönüllü bir faaliyet olma eğilimindedir.

Değerlendirme, girdilere (öğretim kadrosu, öğrenme kaynakları gibi) veya sürece (öğretme, öğrenme, destek hizmetleri gibi) veya sonuçlara (öğrencilerin akademik başarı standartları veya mesleki yeterlilik, istihdam oranları, öğrencilerin öğrenimlerine ilişkin algıları gibi) odaklanabilir.

Değerlendirme kanıtı, istatistiksel göstergeleri, gözlemi, araştırma çıktılarının doğrudan değerlendirmesini, öğrenci ve mezun görüşlerini, işveren görüşlerini, öğrenci performansını, öz değerlendirmeyi ve diğer belgeleri, öğretmenler, öğrenciler ve yöneticilerle yapılan tartışma ve görüşmeleri ve diğer kurumların algılarını içerir.