YÜKSEKÖĞRETİMDE VERİMLİLİK – Tez Hazırlatma – Tez Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Tez Örnekleri – Ücretli Tez Yazdırma – Tez Yaptırma Ücreti

YÜKSEKÖĞRETİMDE VERİMLİLİK

Üniversiteler performans ve verimliliği artırmayı amaçlar, ancak nedenleri ve motivasyonları karmaşıktır ve kurumdan kuruma farklılık gösterir. Çoğu üniversite, böyle bir analiz için doğru çıktı setinin yanı sıra girdi göstergelerinin tanımlanması konusunda mücadele etmektedir.

Bunun nedeni, diğer kurumlardan ve özellikle özel şirketlerden farklı olarak üniversitelerin tipik olarak çok sayıda paydaşa ve dolayısıyla öğretim ve araştırmadan üçüncü misyon alanındaki birçok gereksinim ve beklentiye kadar değişen hedeflere sahip olmasıdır. Bu nedenle teorik modeller ve uygulanabilir yöntemler azdır ve yaygın olarak kullanılmamaktadır.

Basit verimlilik anahtar performans göstergeleri (KPI’ler) (örneğin, fakülte başına yayın sayısı, profesör başına düşen mezun sayısı ve araştırmacı başına üçüncü taraf finansman miktarı), yüksek öğretimin temel karmaşıklığını göz ardı ettikleri için yeterli değildir.

Bu bireysel KPI’lar genellikle karar vermeyi zorlaştıran farklı resimler sunar; yani, profesör başına düşen yayın sayısına kıyasla profesör başına mezun sayısı nasıl derecelendirilir ve analiz edilir?

Bu katkı, yüksek öğretim süreçlerine ilişkin ilgili üretim teorisinin geniş bir taslağını ve ayrıntılı verimlilik analizleri ve karşılaştırmaları için bir dizi uygun yöntemi sağlamayı amaçlamaktadır: stokastik sınır analizi ve veri zarflama analizi gibi yöntemler açıklanmakta ve örnek veri seti ile uygulanmıştır.

Bu katkının derinlemesine ampirik analizi, Alman üniversiteleri için Malmquist indeksi (MI) ve DEA analizinin uygulanmasına odaklanmaktadır, bu da kendileri için boylamsal bir analiz yürütülür ve tartışılır. Bu yöntem, verimlilikteki genel (teknolojik) eğilim (“herkes için verimlilik kazancı”, yani gelişmiş teknoloji ile) ve her üniversite tarafından bireysel kurumsal (örgütsel) verimlilik gelişimi olarak ikiye ayrılan, zaman içindeki etkinlik gelişmelerini ele alır.

Bu analiz örneğin Worthington ve Lee tarafından Avustralya üniversiteleri için yapılmıştır. 1998 2003 dönemi için, analiz edilen tüm Avustralya üniversiteleri için ortalama yıllık üretkenlik kazancının yalnızca teknolojik ilerlemeden kaynaklanan %3.3 olduğu sonucuna varmışlardır.

Son olarak üniversitelerde verimliliği artırmak için olası karar ve ölçüm alanlarına ilişkin gösterge niteliğinde bir yapı geliştirilmiştir. Bu, kapsamlı bir taslak modele izin vermek için verimlilik analizi araçlarıyla birlikte yüksek öğretimdeki standart strateji ve kalite yönetimi modellerinden türetilmiştir.

TEORİK ÇERÇEVE

Tema, özelleşmiş ve daha küçük sorulardan (yani, bireysel araştırmacı, araştırma grubu ve genel araştırma üretkenliği ile ilgili) daha büyük ve kurumsallaşmış analiz seviyelerine doğru ortaya çıkmış ve yeni kamu yönetimi tarafından itilen, yükseköğretim araştırmalarında uzun süredir bir sorun olmuştur. 

Daha önceki araştırmalar çoğunlukla nitel (mülakat temelli) olmakla birlikte, milenyumun başlangıcından bu yana eğilim, belirli analitik yöntemler ve uluslararası karşılaştırmalı yaklaşımlarla desteklenen nicel bakış açılarına doğru olmuştur. 

Kaynakların kıt olduğu zamanlarda, kamu ve özel üniversite paydaşları ve üniversite liderliği, genellikle performans veya verimlilik ölçüm araçları olan hesap verebilirlik için etkili araçlar talep etmektedir.

Yükseköğretimin amaçları
2547 Sayılı Kanun 83 Madde
2547 sayılı Kanunun geçici 74 maddesi
YÖK Lisansüstü eğitim-öğretim YÖNETMELİĞİ
2809 Sayılı Kanun Konu anlatımı
5662 sayılı Kanun
2547 sayılı Kanun öğretim görevlisi

Üniversite operasyonlarının bu tür verimlilik veya üretkenlik analizleri, bir organizasyon türü olarak üniversitenin özel doğası ve ayrıca üniversite çıktılarının kendisinin karmaşıklığı nedeniyle karmaşıktır. Üniversitelerin araştırma, öğretim ve “üçüncü misyon” olmak üzere üç alandaki hedefleri, çok sayıda çıktı göstergesinden oluşur.

Üniversitelerin çıktı ve etkinlik ölçümlerine yönelik, belirli etkinlik sorularıyla ifade edilebilecek belirli beklentiler vardır. Alınacak birçok karar doğrudan kaynak tahsisine yönelik olduğundan ve bu nedenle üretim ortamlarıyla bağlantılı olduğundan, bu sorular üniversite yönetimi için önemlidir.

Soruların ve kararların artan karmaşıklığını göstermektedir (üç sütunun her biri için yukarıdan aşağıya). Verimliliğin karşılaştırmalı yönü, özellikle küresel (dünya çapında üniversite) perspektifte, son zamanlarda araştırmaların odağında yer almaktadır.

YÖNTEME GENEL BAKIŞ

Üniversite operasyonlarının verimliliğini ölçmek için kullanılan metodolojiler çoktur ve üniversite sıralama çabalarıyla birçok benzerliği vardır. Çıktı ve verimlilik ölçümü için temel kategorilere genel bir bakış sağlar.

Dört kategori ve örnekleri daha ayrıntılı olarak açıklanabilir:

(A) Sadece bir çıktı göstergesi ile performans ölçümleri gibi basit çıktı ölçütleri, örneğin üniversitelerin (veya bölümlerin) yıllık mezun sayılarına göre karşılaştırılması gibi, yükseköğretim yönetimi ve politikalarında oldukça sık kullanılır; ya da üniversiteler, fakülteler ve hatta yıllık yayın, patent tescil veya atıf sayısı ile ilgili araştırma grupları. Üçüncü misyon faaliyetleri için, bir üniversite veya fakülte düzeyinde performansı ölçmek için, bölünmelerin sayısı veya cirosu veya çalışanlarının toplam sayısı gibi göstergeler kullanılır.

(B) Çoğu üniversite ve hatta fakülte derecelendirmeleri, sıralamanın özel amacı ile ilgili olarak birleştirilmiş bir dizi çıktı göstergesi kullanır. Öğretim kalitesinin sıralaması için öğretmen öğrenci oranı, öğrenci memnuniyeti, uluslararası yönelim ve uzman itibarının bir kombinasyonu kullanılabilir.

Araştırma sıralaması için endüstri geliri (üçüncü taraf finansmanı), yayınlar, alıntılar ve akran itibarının bir kombinasyonu kullanılabilir. Bu tür birleştirilmiş gösterge sıralamaları için toplam puanı hesaplamak için en yaygın olarak kullanılan yöntem, her göstergeye toplam 100 üzerinden bir pay tahsis eden ağırlıklı bir puanlama sistemidir. 0’dan 100’e kadar) bu ağırlıkla çarpılır ve daha sonra toplam puan için toplanır.

(C) Basit verimlilik ölçütleri genellikle bir çıktı göstergesi (örneğin yayın sayısı) ve bir girdi göstergesi (yani bir araştırmacı veya bir milyon Euro [para birimi] bütçesi) arasındaki ilişkiyle çalışır.

Performans ve verimlilik ölçümü arasındaki ayrımın, genellikle “büyüklük sorusu” olarak ele alınan bir girdi göstergesi içermesi esastır (çünkü genellikle performans göstergeleri daha yüksek çıktı sayılarına daha kolay ulaşan daha büyük kurumları veya birimleri tercih eder, örneğin, mezunlar veya yayın numaraları açısından).

Çıktı sayılarının girdi sayılarına bölünmesi en sık kullanılsa da, teorik olarak girdilerin çıktılara bölünmesi de mümkündür ve bazen ilginç bilgiler de verebilir. Örneğin, bir mezunu işe almak veya bir yayın veya bir patent elde etmek için ortalama olarak ne kadar bütçe harcandığı sorusu ilginç olabilir.

(D) Çoklu girdi ve çoklu çıktı göstergelerinin dahil edilmesi için, bir ölçüm sonucunu hesaplamak için bir dizi yöntem mevcuttur; en yaygın olarak kullanılan iki tanesi SFA ve DEA’dır.

akademi222 takımı

Biyografinin Tamamını Gör