Uluslararasılaşma Kuralları – Tez Hazırlatma – Tez Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Tez Örnekleri – Ücretli Tez Yazdırma – Tez Yaptırma Ücreti

Uluslararasılaşma Kuralları

Yüksek öğretimde uluslararasılaşma alanındaki yayınların sayısı son on yılda o kadar arttı ki, neredeyse tamamlanmış olduğunu iddia eden bir genel bakış sağlamak imkansız.

Bununla birlikte, konuyu ele alma girişimleri arasında bir tipoloji sağlayan altı temel yaklaşımı ayırt edebiliriz:

1) Terminolojik tanımlara yönelik kavramsal açıklamalar ve analitik seviyelerin farklılaştırılması.
2) Yükseköğretimin uluslararasılaşması ve ilgili reform yaklaşımları ve stratejileri ile ilgili tartışmalarda öne çıkan konuların eleştirel değerlendirmesi.
3) Son teknoloji raporlar ve sistematik incelemeler.
4) Hareketlilik, yeni derece biçimleri, tanınma, kalite sorunları, öğretme ve öğrenmenin uluslararasılaşması, kurumsal stratejiler gibi uluslararasılaşmanın belirli yönlerine ilişkin çalışmalar ve analizler.
5) Ulusal yükseköğretim sistemlerinin uluslararasılaşmasına yönelik çalışmalar ve uluslararası karşılaştırmalar.
6) Uluslararası ve uluslar üstü kuruluşların yükseköğretim alanındaki politika ve programlarını analiz eder.

Bu, alandaki araştırma yaklaşımlarının sistematik bir genel bakışını sağlamaya yönelik oldukça küçük ölçekli bir girişim olsa da, sayısız sayıda kurumsal vaka çalışmasını dikkate almamış olsa da, yukarıda belirtilen alanın karmaşıklığının daha çok bu alana yansıdığını görebiliriz. 

Bununla birlikte, son zamanlarda yüksek öğretimde uluslararasılaşma ve küreselleşme konusunu sistematik ve sınıflandırıcı bir bakış açısıyla analiz etmek için artan sayıda girişimde bulunulduğunu ve uluslararasılaşmanın nedenleri ve güdülerinin, çerçeve koşullarının ve etkinliklerinin ve son olarak kurumsal, ulusal ve uluslar üstü politikalar daha güçlü bir şekilde odak noktasına geliyor.

Burada listelenen araştırma yaklaşımlarının ve tematik odakların birçoğunda sık sık ortaya çıkan ve şu ana kadar yanıtı tartışmalı olan bir soru ortaya çıktı: Yüksek öğretim kurumlarının ve ulusal yüksek öğretim sistemlerinin uyumlaştırılmasına ve hatta yakınsamasına yönelik bir eğilim beklemek zorunda mıyız? en azından Avrupa’da mı yoksa mevcut gelişmeler kurumsal tiplerin ve ulusal sistemlerin daha fazla farklılaşmasına ve çeşitlenmesine mi işaret ediyor? Bu katkının sonunda bu sorunun yanıtı aranacaktır.

BİRAZ TARİH

Uluslararası bir bakış açısı ve perspektifin bilim ve bilimin karakteristik özelliklerinden biri ve yüksek öğretimin doğasında var olan bir özellik olduğu her zaman da tartışılmıştır.

Ancak, bu özelliğin Orta Çağ’ın gezgin bilim adamlarından günümüzün öğrenci hareketliliğine kadar devam ettiğine işaret etmek, yüksek öğretimin ve yüksek öğretim kurumlarının eskisinden daha uluslararası hale geldiği ve belirli dinamiklerin artık eskisinden daha fazla uluslararası hale geldiği yönündeki duygumuzu açıklamaya yeterli değildir. Bunu hayata geçirmek için çalışmalar yapılmaktadır.

Yüksek öğretimde artan derecede uluslararasılaşma hissi de nicel bir şekilde açıklanamaz. Küresel olarak her zaman hareketli öğrencilerin yaklaşık yüzde ikisi olmuştur ve bu oran yıllar içinde değişmemiştir. Bu yüzden izlenimimiz için başka nedenler bulmalıyız.

Tarihsel olarak geriye bakıldığında, her zaman yüksek öğretimde kuralsızlaştırma süreçleri ve değişen siyasi saiklerin eşlik ettiği uluslararasılaşma hamleleri olmuştur. Batı Avrupa için, 1950 ile 1990’ların sonu arasındaki uluslararasılaşmanın dört aşamasını da ayırt etti.

1) 1950 ve 1975 yılları arasında yüksek öğretimde uluslararasılaşma, esas olarak öğrencilerin ve araştırmacıların hareketliliği ile bağlantılıydı. Ağırlıklı olarak dış politikanın bir parçasıydı ve ABD en prestijli ülke olmak üzere az sayıdaki oldukça gelişmiş alıcı ülkeyle sınırlıydı. Özellikle Almanya, 2. Dünya Savaşı’ndan sonra uluslararası itibarını artırmak için yabancı öğrencilere yönelik bir ‘açık kapı politikası’ da izledi.

2) 1975 ile 1987 arasında, önceki “serbest hareket eden” hareketliliğin yerini daha düzenleyici ve farklılaştırılmış bir yaklaşımın aldığı ikinci bir aşama başladı. Kişinin kendi öğrencilerinin yurt dışında eğitim alması, yabancı öğrenci almaktan daha önemli görülme eğilimindeydi. Bir dizi Avrupa ülkesinde, hareketliliğin önündeki engelleri azaltmak için ulusal hükümetlerden de önemli mali araçlar sağlandı.

İlk programlar, öğrencilerin organize hareketliliği için bir çerçeve sağlamak üzere oluşturulmuştur. Yurtdışında okumak önemli bir eğitim deneyimi olarak kabul edildi. Aynı zamanda, baskın hareketlilik kalıpları, geleneksel Güneyden Kuzeye hareketlilikten, artan bir Kuzeyden Kuzeye hareketliliğe dönüştü.

Küreselleşme nedir
Uppsala modeli nedir
ULUSLARARASILAŞMA süreci
KHAS Bologna
Uluslararası işletmelere örnek
Uluslararasılaşma Nedir
Uluslararasılaşma Kuralları

3) 1987 ile 1992 arasındaki üçüncü aşama, hareketlilik alanında yeni bir aktörün ortaya çıkmasıyla da karakterize edildi: Avrupa Komisyonu, 1987’de ERASMUS Programı oluşturuldu ve hızla Avrupa’daki en başarılı hareketlilik programı haline geldi. Geçenlerde bir milyonuncu öğrenciye Program çerçevesinde yurtdışında birkaç ay eğitim alabilmesi için de maddi destek sağlandı.

4) 1992’den sonra Maastricht Antlaşması ve Avrupa Komisyonu’nun ‘Yükseköğretim Memorandum’u ile dördüncü aşamaya geçildi. Bu, özellikle, öğrencilerin ve öğretmenlerin hareketliliğini organize etmek ve desteklemek için yüksek öğretim kurumlarında kurulmuş olan yapıların profesyonelleşmesiyle de karakterize edilmiştir.

Ancak diğer faktörler de dikkate değer hale de geldi. Giderek daha fazla sayıda yüksek öğretim kurumu, uluslararasılaşma süreçlerinde bağımsız ve stratejik aktörler haline de geldi. Aynı zamanda Avrupa Komisyonu, bir bütün olarak eğitimin uluslararasılaşması alanında önemli bir siyasi aktör olarak rolünü kademeli olarak güçlendirmeyi de başardı.

Dünya Bankası ve UNESCO gibi diğer ulus-üstü kuruluşlar bu alanda kendi programlarını ve faaliyetlerini geliştirdiler ve Orta ve Doğu Avrupa ülkeleri yavaş yavaş ilgili uluslararasılaşma süreçlerine entegre oldular. Böylece Avrupa yüksek öğretim alanı da genişledi.

Son birkaç yılda, ulusal yüksek öğretim sistemleri düzeyinde olduğu kadar kurumlar düzeyinde de pazar ve rekabet avantajları sorunlarının yavaş yavaş ve tartışmasız bir şekilde ön plana çıktığı başka bir aşamanın başlangıcını da not edebiliriz.

Küreselleşme çağı, yüksek öğretimi bir kamu malından pazarlanabilir bir hizmete dönüştürmeye, işbirliğine rekabeti eklemeye ve mübadeleyi ve hareketliliği uzun vadeli ekonomik yatırım, beyin göçü ve beyin kazancı açısından yeniden yorumlamaya da başladı.

Genel Hizmet Ticareti Anlaşması (GATS) çerçevesindeki yeni müzakere turu, yüksek öğretim alanında küreselleşmeyi de gündeme taşıdı.

akademi222 takımı

Biyografinin Tamamını Gör