Yenilik Modelleri – Tez Hazırlatma – Tez Yaptırma – Tez Yaptırma Fiyatları – Tez Örnekleri – Ücretli Tez Yazdırma – Tez Yaptırma Ücreti

Yenilik Modelleri

Karmaşık teknolojilerin inovasyonunun farklı modellere sahip olduğunu ve bu modeller için bilgi ve bilgi yönetimi gerekliliklerinin de büyük ölçüde farklılık gösterdiğini unutmayın. Bunun nedeni, farklı yenilik modellerinde gerekli olan farklı öğrenme stilleridir.

Normal modelde örgütsel öğrenme yerel veya içseldir. Öğrenme, büyük ölçüde geçmişte yapılmış rutinlere ve buluşsal yöntemlere bağlıdır. Yerel öğrenme, aynı yörünge boyunca meydana gelen çeşitli projelerden yeni bilgilerin entegre edilmesini içeren dinamik bir süreçtir.

Geçiş inovasyonu sırasında organizasyonel öğrenme, genellikle bir bilgi tabanının dar ama derin olandan daha geniş olana aktarılmasıyla ilişkilendirilir.

Öğrenme bölgeseldir, yani birincil teknolojik alan aynı kalsa da dış bilgi ve bilgi kaynakları söz konusudur. Öğrenmenin yerelden bölgesele kayması özellikle zor ve risklidir. Deneme yanılma, öğrenme için temel strateji ve önemli bir geri bildirim kaynağıdır.

Dönüşümsel yenilik sırasında öğrenme, kozmopolit olarak nitelendirilebilir. Teknolojik alan yeni bir alana kayar ve öğrenme, geçmiş öğrenme deneyimlerinden bağımsız alanlarda gerçekleşir.

Genellikle organizasyonel strateji ve yapının yanı sıra mevcut rutinler ve karar alma prosedürlerinin yeniden tanımlanması ile ilişkilendirilir. Bilgi ve bilgi kaynakları çeşitlidir ve yararlı kaynaklar aramak kritik hale gelir.

Teknolojik İnovasyon için Bilgi Yönetimi Üzerindeki Kültürel Etki

Teknolojik yenilik sosyoteknik bir süreçtir ve toplumun etkilerinden bağımsız değildir. Kültür, ister ulusal ister şirket olsun, ağların bilgi ve bilgiyi kullanma yeteneğini ve dolayısıyla ağların karmaşık teknolojilerin yeniliğini sentezleme ve başarılı bir şekilde yürütme becerisini kolaylaştırabilir veya engelleyebilir.

Burada kültür, öğrenilen ve paylaşılan değerler ve tutumlar ile bir toplum veya kuruluşta veya bir grup insan arasında düşünme ve hareket etme biçimi olarak tanımlanır.

Kültürün birçok farklı boyutu vardır ve insanların başkalarıyla ilişkiler, zamana karşı tutumlar ve çevreye karşı tutumlar gibi sorunları çözme biçimleri aracılığıyla incelenebilir. Örneğin, insanların başkalarıyla iletişim kurarken dilleri kullanma biçimlerindeki farklılıkları tanımlar.

Düşük bağlamlı kültürler, sözlü ve yazılı sözcükleri kullanmada açıkken, yüksek bağlamlı kültürler, işi sözlü veya yazılı mesajın yalnızca bir kısmını iletmek için kullanır, geri kalanını bağlamdan çıkarımlara veya yorumlanmaya bırakır.

Çıkarım veya yorumlama normalde beden dili, fiziksel ortam ve geçmiş ilişkiler yoluyla yapılır. Bu bağlamda, birçok Asya dili yüksek bağlamlı olarak kabul edilirken, çoğu Batı kültürü düşük bağlamlıdır.

Kültür çalışmaları bilim adamları, kültürel farklılıklar üzerine bazı sistematik araştırmalar yaptılar. Geliştirilen beş boyutlu bir çerçeve, değer farklılıklarının insan davranışını nasıl etkileyebileceğini anlamak için bir yaklaşım sağlar.

Beş boyut şu şekildedir: (1) bir kültürün sosyal statü ve güç farklılıklarını kabul etme istekliliği olarak güç mesafesi; (2) risk alma eğilimi ve belirsizlikten rahatsızlık olarak belirsizlikten kaçınma; (3) bir kültürün bireysel veya grup çıkarlarını vurgulama eğilimi olarak bireycilik-toplulukçuluk; (4) eril veya dişil özelliklere değer vermenin bir göstergesi olarak erkeklik-dişillik; ve (5) gelecekte değerleri vurgulama eğilimi olarak uzun vadeli/kısa vadeli yönelim söz konusudur.

Teknolojik yenilik alanında, kültürün yenilikleri teşvik etmede veya engellemede önemli bir rol oynadığı yaygın olarak kabul edilse de, kültürün yenilik süreçlerini nasıl etkilediğine dair ayrıntılı araştırmalar şaşırtıcı derecede nadirdir.

Araştırma modeli örneği
Araştırma Modelleri nelerdir
Nitel araştırma modelleri
Tarama modelleri
Araştırma modeli nedir
Araştırma modeli nasıl oluşturulur
Nicel araştırma Modelleri
Araştırma desenleri nelerdir

Japonya ve Amerika Birleşik Devletleri arasındaki yenilik tarzlarındaki farklılıkları karşılaştırarak çalışmaya öncülük etti, ancak kavramsal bir çerçeve geliştirmede başarısız oldu. Hofstede çerçevesi, genel insan davranışını hedefler ve teknolojik yenilikte bilgi ve bilgi yönetiminin rolünün incelenmesi için pek iyi çalışmaz.

Ulusal ve şirket kültürlerinin, karmaşık teknolojilerin yenilikçiliğini teşvik etmede bilgi ve birikim kullanımını kolaylaştırmada veya engellemede oynadığı rolü belirlemek için, bu bölüm teknolojik yenilikle ilgili konuları yerleştirmek için yeni bir çerçeve geliştirmektedir.

Yeni çerçeve, Hofstede’nin çalışmasına dayanmaktadır, ancak belirli bir revizyon ve genişletme ile. Aşağıdaki kültürel özellikleri içerir: güven, zımni ve kodlanmış bilgiyle rahatlık, eşitlik ve eşitsizlik, bireycilik ve kolektivizm ve karar verme tarzı vb.

Yüksek güven, düşük işlem maliyeti anlamına geldiğinden, güven verimliliğe büyük katkı sağlar. İhtiyaç duyulan kodlanmış ve zımni bilgiye hızla erişebilen, oluşturabilen ve entegre edebilen kuruluşlar, büyük rekabet avantajlarına sahiptir.

Yüksek güven sistemlerinde bilgi hızlı bir şekilde taşınır, yaratılır ve kullanılır çünkü bilgiyi verenler bunun kendi lehlerine kullanılacağından veya en azından kendi dezavantajlarına olmayacağından emindir. Dahası, bilgi verenler gelecekte bir gün karşılığında bilgi alacaklarını varsayarlar.

Kültürler, zımni bilgiyle rahat olma derecelerine göre değişir. Örneğin, Amerikan kültürü kodlanmış bilgi konusunda rahattır, ancak sistem entegrasyonu tarafından üretilen türden hem zımni hem de sentetik bilgiden rahatsızdır.

Hem Japonya hem de Çin zımni bilgi konusunda daha rahat görünüyor; kesinlikle sentetik bilgiyi rahat bulan toplumlardır.

Eşitsizlik pek çok biçimde ortaya çıkar (örneğin, aile, örgütsel konum, ırk veya din, yaş, eğitim, deneyim vb.). İnsanlar arasındaki eşitsizliği vurgulayan bir kültürün, hızlı bilgi aktarımı ve kullanımına engel olması muhtemeldir. Bilgiye sahip olanlar ve bilgiye ihtiyaç duyanlar doğrudan ve karşılıklı saygı temelinde iletişim kurduğunda yüksek aktarım hızı gerçekleşir.

Başarılı yenilikler, örgütsel ağ üyelerinin özgürce ve hızlı bir şekilde bilgi alışverişinde bulunmalarını gerektirir. Bireyciliği vurgulayan bir toplumun bilgiyi başkalarına vermenin önünde engelleri vardır. Bireyci bir toplumda, değerli bilginin yaratıcısı veya kaynağı olarak tanınmak, kişinin tanınma ve statü kazanmasıdır. En azından, bireyci toplumlar bilginin hareketini yavaşlatır.

Kararlar bireyler, oylama veya fikir birliği ile alınabilir. Sistem entegrasyonu, bireysel ve grup etkileşimlerinden ortaya çıkan sorunlara çözüm seçen ve deneyen bir karar verme süreci temelinde başarılı olur.

Örgütsel otorite pozisyonlarındaki bireylerin ayrıntılı kararları genellikle maliyetlidir, çünkü bireyler her zaman yetersiz bilgiye sahiptir. Bireysel karar verme, bilgi ve bilgi alışverişini azaltır.